«Εφυγε» από τη ζωή η ΑΝΝΑ ΛΑΜΠΡΙΑΝΟΥ - ΣΤΑΜΑΤΙΑΔΟΥ, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του ΚΚΕ.
Γεννήθηκε το 1919 στο χωριό Μαλώνα της Ρόδου σε φτωχή αγροτική οικογένεια. Από μικρή, παρά τις αντίξοες συνθήκες, έδειξε μεγάλη κλίση προς τα Γράμματα. Πήρε το απολυτήριό της από το Γυμνάσιο Ρόδου και στη συνέχεια, χάρη σε υποτροφία της ομογένειας, γράφτηκε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Αρσακείου. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως δασκάλα. Αυτό το διάστημα μυήθηκε στις ιδέες της Αριστεράς, με αποτέλεσμα να απολυθεί λίγο πριν αρχίσει ο πόλεμος το 1940.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ, όπου είχε πλούσια δράση. Συμμετείχε στην οργάνωση συσσιτίων για τους φοιτητές, σε κινητοποιήσεις εναντίον του κατακτητή, όπως πορείες, απεργίες, διαδηλώσεις, ενώ τα βράδια με άλλους συντρόφους της και παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας, γυρνούσε στις γειτονιές και έγραφε συνθήματα εναντίον της κατοχής και του ναζισμού.
Αργότερα, έγινε μέλος του ΚΚΕ και ανέλαβε τη συνδικαλιστική οργάνωση των καπνεργατών Αθήνας. Ετσι γνωρίστηκε με τον Σάββα Σταματιάδη, με τον οποίο συμπορεύτηκαν σε όλη τη μετέπειτα κοινή ζωή τους στους αγώνες για ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη.
Μετά την Απελευθέρωση έλαβε μέρος στον Εμφύλιο, συνελήφθη, βασανίστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και έμεινε 7 χρόνια στις φυλακές Αβέρωφ. Εκεί οργάνωσε μαθήματα μεταξύ των κρατουμένων, ενώ παράλληλα η ίδια μελετούσε τα μαθήματα της Φιλοσοφικής Σχολής στην οποία μετά την αποφυλάκισή της έδωσε εξετάσεις και πήρε και το πτυχίο της ως φιλόλογος. Λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων, δεν διορίσθηκε ποτέ σε κάποιο σχολείο δημόσιο ή ιδιωτικό. Εργάστηκε όμως για σειρά ετών στο γραφείο του Μορφωτικού Ακολούθου της Ιταλίας, στο Ιταλικό Ινστιτούτο Αθηνών, καθώς μιλούσε άπταιστα την ιταλική και τη γαλλική γλώσσα. Απολύθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ενώ ο άντρας της βρισκόταν στην εξορία.
Μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ και κατόπιν του ΚΚΕ είχε πλούσια συμμετοχή στο λαϊκό κίνημα κυρίως μέσα από την Επιτροπή Παιδείας. Το επίσημο ελληνικό κράτος αναγνώρισε την αντιστασιακή της δράση το 1982. Μέχρι τα βαθιά γεράματα συνέχισε να είναι ενεργό μέλος του ΚΚΕ.
Τα τελευταία δέκα χρόνια, όταν την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις της, τα έζησε ειρηνικά κοντά στην οικογένειά της, τους δύο γιους και τα εγγόνια της.