Το περιβαλλοκτόνο νομοσχεδίο της κυβέρνησης αφορά και το Δήμο μας. Να αποσυρθεί!

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις»

Πρόκειται για ένα απαράδεκτο νομοσχέδιο που θα αλλάξει εκ βάθρων το νομοθετικό πλαίσιο για το περιβάλλον, προωθώντας την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής του ξεπουλώντας το όποιο φυσικό, ιστορικό, αρχαιολογικό ή άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του.

Απλοποιεί ακόμα περισσότερο το πλαίσιο αδειοδότησης των ΑΠΕ για να ικανοποιήσει τους σχετικούς μονοπωλιακούς  ομίλους, συμπαρασύροντας όλες τις χρήσεις γης, είτε  αφορούν αρχαιολογικές περιοχές, είτε δάση και δασικές εκτάσεις. 

Ανοίγει το δρόμο στην πλήρη ασυδοσία στην της επιχειρηματικής δράσης στα δασικά οικοσυστήματα και συνολικά στο φυσικό περιβάλλον. Αίρει όποιες διατάξεις προστασίας είχαν απομείνει, επιτρέπει και διευρύνει τις επιχειρηματικές δράσεις, μονιμοποιεί καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες δράσεις στα δασικά οικοσυστήματα, …αρκεί να έγιναν μέχρι το 2011

Η αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 34, 37, 38, 44, 46, 47, 48, 51, 52, 53, 54 βγάζει μάτι. 

Η κυβέρνηση της ΝΔ πιάνει τη σκυτάλη από εκεί που την άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτελειώνει ότι δεν πρόλαβε αυτός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ζήτημα των "οικιστικών πυκνώσεων" και οι προσπάθειες νομιμοποίησης εξόφθαλμα παράνομων αλλαγών στη χρήση και το χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων

Το νομοσχέδιο-έκτρωμα αφορά άμεσα και την περιοχή μας καθώς το άρθρο 92 μεταξύ άλλων νομιμοποιεί τη μετατροπή του πρώην πάρκου κυκλοφοριακής αγωγής σε Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμάτων, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για παραποτάμια έκταση, στην κυριολεξία πάνω στην Κηφισό και  όμορη άλλου Δήμου.

Ολοκληρώνεται έτσι το έργο μετατροπής  σε σκουπιδότοπο ενός κοινόχρηστου χώρου που  ήταν και μπορούσε να παραμείνει ανάσα πολιτισμού για τη νεολαία της περιοχής.

Ορισμένα  στοιχεία για το νομοσχέδιο:

Άρθρα 26-43 ίδρυση ΟΦΥΠΕΚΑ, ( Οργανισμός Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής ) ο ΟΦΥΠΕΚΑ γίνεται βασικό εργαλείο επιτάχυνσης της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και των δασικών οικοσυστημάτων. Ο συγκεκριμένος οργανισμός αποτελεί εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων διάφορων εταιρειών, επιχειρηματικών ομίλων και ΜΚΟ, εργαλείο ιδιωτικοποίησης τομέων του περιβάλλοντος, που την ευθύνη προστασίας τους έπρεπε να έχει το κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες. Μέσω του οργανισμού αυτού, η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί και εμπορευματοποιεί περαιτέρω τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα των δασικών οικοσυστημάτων αφαιρώντας τον όποιο κρατικό έλεγχο είχε απομείνει.  Ο ΟΦΥΠΕΚΑ είναι το επόμενο βήμα στην κατάσταση με τους "φορείς διαχείρισης" που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και συνέχισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι φορείς αυτοί δεν εξασφάλισαν σε καμία περίπτωση την ολοκληρωμένη προστασία των περιοχών προστασίας και των δασικών οικοσυστημάτων 

Ο φορέας αυτός αποτελεί την ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ σε συνεργασία με γνωστές και μη εξαιρετέες ΜΚΟ (αρθ 27). Εκχωρούνται κι άλλες αρμοδιότητες, που είχαν κρατικές υπηρεσίες, συγκεκριμένα η Δασική Υπηρεσία (αρθ 34) και οι Διευθύνσεις Περιβάλλοντος. Επί της ουσίας ιδιωτικοποιούνται για την διευκόλυνση της «απελευθέρωσης» των οικονομικών δραστηριοτήτων στις περιοχές ευθύνης τους. Γι’ αυτό και προβλέπεται από τον ίδιο τον ΟΦΥΠΕΚΑ  η «άσκηση εμπορικής δραστηριότητας», «αξιοποίηση κινητής και ακίνητης περιουσίας» και «..εκτέλεση έργων για λογαριασμό τρίτων» “κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας” (βλ. άρθρα 27 και 31)

Παράλληλα διαιωνίζεται η εργασιακή ομηρία των εργαζόμενων. 

Οσον αφορά το κεφαλαίο Δ και συγκεκριμένα τα άρθρα που αφορούν τις ζώνες εντός προστατευόμενων περιοχών (αρθ 44- 46), η κυβέρνηση, ουσιαστικά αφαιρεί τις προστατευμένες περιοχές (natura, Z.O.E., αρχαιολογικοί, κ.ο.κ.) από την όποια προστατευτική νομοθεσία ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε είδους χρήση και επιχειρηματική επένδυση. Είναι αποκαλυπτική των προθέσεων, η αναλυτική αναφορά στα έργα που θα μπορούν πλέον να γίνονται στις , κατ’ όνομα πλέον, προστατευόμενες περιοχές. Δηλαδή η κυβέρνηση, προωθεί την μετατροπή του φυσικού και αρχαιολογικού πλούτου σε πεδίο κερδοφορίας για τον κατασκευαστικό τομέα.

Αξίζει ιδιαίτερη μνεία  το πραγματικά κατάπτυστο άρθρο 47, παρ 2, με το οποίο καταργούνται οι εθνικοί δρυμοί και ονομάζονται εθνικά πάρκα! Δηλαδή σταματάει η προστασία των πυρήνων των εθνικών δρυμών, στους οποίους μέχρι και σήμερα δεν μπορούσε να γίνει καμιά παρέμβαση. Τώρα με την κατάργηση τους και την «βάφτιση» τους ως εθνικά πάρκα, αίρεται η όποια προστασία τους και παραδίδονται βορά σε επιχειρηματικές δραστηριότητες ακόμα και εντός των πυρήνων των εθνικών δρυμών (ορεινός τουρισμός, χιονοδρομικά κέντρα, καταφύγια, κλπ). 

Στο κεφάλαιο Ε για τους Δασικούς χάρτες, ουσιαστικά ακυρώνει  τους μέχρι σήμερα δασικούς χάρτες, και αλλάζει το περιεχόμενό τους.  Νομιμοποιεί κάθε παράνομη αλλαγή χρήσης και καταπάτηση δασικών εκτάσεων και δασών που έχει συντελεστεί μέχρι το 1975. 

Στο ίδιο άρθρο υπάρχουν φωτογραφικές διατάξεις υπέρ της τουριστικής και βιομηχανικής επιχειρηματικής δραστηριότητας σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, ενώ με την παρ 1γ  νομιμοποιεί κάθε παράνομη οικοδομική δραστηριότητα μέχρι το 2011, αίροντας τους όποιους περιορισμούς είχαν απομείνει μέχρι σήμερα.

Με το άρθρο 49, τροποποιείται η σύνθεση των ΕΠ.Ε.Α., ( Επιτροπές Εξέτασης Αντιρρήσεων) 

για την κρίση επί του χαρακτήρα ή της μορφής των εμφανιζόμενων στον δασικό χάρτη εκτάσεω. Μέχρι σήμερα οι επιτροπές απαρτίζονται από συναφείς ειδικότητες και οπωσδήποτε συμμετέχουν  οι Δασολόγοι των Δασικών Υπηρεσιών. Η αλλαγή της σύνθεσης με συμμετοχή κατά πλειοψηφία άσχετων επιστημονικά ειδικοτήτων, (1 δικηγόρο και μάλιστα ως πρόεδρο της επιτροπής και 1 μηχανικό) είναι σαν να τοποθετούσε ως πρόεδρο δικαστηρίου έναν Δασολόγο. Ενώ είναι αυθαίρετος ο καθορισμός του αριθμού των υποθέσεων ως 100 το μήνα αγνοώντας ότι ο χρόνος ολοκλήρωσης κάθε υπόθεσης  καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας της.

Ουσιαστικά έχουμε μετάθεση αρμοδιοτήτων της Δασικής Υπηρεσίας σε ιδιώτες επιθεωρητές – μέλη αντιεπιστημονικών επιτροπών -, οι οποίοι θα αποφαίνονται εάν μια έκταση είναι δασική ή όχι, όχι βάσει επιστημονικής κατάρτισης αλλά βάσει της κερδοφόρας αξιοποιησής της.

Στο κεφάλαιο ΣΤ για τις παρεμβάσεις σε οικιστικές πυκνώσεις υπάρχει προκλητική αντισυνταγματικότητα (βλ. άρθρα 24 και 117 του Συνταγματος). Με τη δήθεν συμμόρφωση με δυο αποφάσεις του ΣτΕ το 2019,  η κυβέρνηση επιδιώκει να παρακάμψει  την αντισυνταγματικότητα χωρίς να εξασφαλίζεται ότι η γενική έννοια  της “λειτουργικής ενότητας” δεν θα οδηγήσει σε νομιμοποίηση παράνομης ατομικής ή συλλογικής οικοδόμησης σε κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Είναι απαράδεκτη η επιδίωξη γενικευμένης  δήθεν “προσωρινής” εξαίρεσης κατεδαφίσεων αυθαιρέτων, η οποία οδηγεί σε συνέχιση της ομηρείας χιλιάδων οικογενειών και είναι βεβαία απαράδεκτο όταν μιλάμε για αυθαίρετα μέχρι και το 2011  και το περιεχόμενο του προτεινόμενου ΠΔ του άρθρου 54.

Στο κεφάλαιο Ζ, ενισχύεται το αντιλαϊκό πλαίσιο για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτήρια με πραγματικό στόχο την επέκταση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών της "πράσινης" ενέργειας σε βάρος της λαϊκής στέγης.

Στο κεφάλαιο Ι  με το άρθρο 84, ο Τοπικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων (ΤΣΔΑ) εγκρίνεται πλέον με απόφαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής, όπου εκφράζεται αλλοιωμένος ο εκλογικός συσχετισμός με δεδομένη την πλειοψηφία από τη παράταξη του Δημάρχου, και όχι με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Τέλος, στο άρθρο 102 «Διατάξεις δασικής νομοθεσίας» (παρ. 2) δίνεται η δυνατότητα  νομιμοποίησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς άδεια από την αρμόδια Δασική Υπηρεσία. Εισάγεται ένα καθεστώς, το οποίο προβλέπει ότι για τη νομιμοποίηση της λειτουργίας ενός συνόλου εξορυκτικών δραστηριοτήτων αρκεί αυτό να “υπόκειται σε καθεστώς γνωστοποίησης ” δηλαδή αρκεί η γνωστοποίηση εργασιών και όχι η άδεια, δηλαδή η έγκριση, από την αρμόδια υπηρεσία.

Η Λαϊκή Συσπείρωση απορρίπτει και αντιπαλεύει  τις πολιτικές που αντιμετωπίζουν το φυσικό περιβάλλον ως αντικείμενο εμπορευματικής δράσης. 

Διεκδικούμε η  προστασία και η  διαχείριση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος καθώς και των προστατευόμενων περιοχών,  να είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους.

Το σημερινό κράτος των μονοπωλίων και επιχειρηματικών ομίλων δεν μπορεί να την εξασφαλίσει. Όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις  υποτάσσουν το περιβάλλον στους νομούς της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των καπιταλιστών.

Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος προϋποθέτει μια διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και κοινωνίας, η οποία θα έχει ως  κριτήριο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, σε συνδυασμό  με την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος προς όφελος του λαού και της ποιότητας ζωής του.

Νέα Φιλαδέλφεια - Νέα Χαλκηδόνα

2/5/2020