Η εκδήλωση της ΚΟ Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας του ΚΚΕ για το Ρυθμιστικό
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και
υπεύθυνος του τμήματος οικονομίας, οι Δημοτικοί Σύμβουλοι της Λαϊκής
Συσπείρωσης Νέας Ιωνίας Π.Τσουκαλάς και Θ.Χαμαλίδης,
Νέου Ηρακλείου Β.Λυκούρας,
Μεταμόρφωσης Μ.Πετάσης και
Πεύκης-Λυκόβρυσης Ασβεστάς Παναγιώτης.
Την κεντρική εισήγηση στην εκδήλωση έκανε η Εύη Γεωργιάδου μέλος της ομάδας περιβάλλοντος του τμήματος
οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, ενώ παρέμβαση έκανε και η Δανάη Γκούμα Δημοτική Σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δήμο
μας. Από τις εισηγήσεις και τη συζήτηση αποσαφηνίστηκε
ότι η χωροταξική πολιτική αποτελεί βαθιά πολιτικό ζήτημα, είναι συνδεδεμένη με
την καπιταλιστική ανάπτυξη και αγγίζει το σύνολο των προβλημάτων των
εργαζομένων. Για αυτό το λόγο μια αποσπασματική κριτική ξεκομμένη από το σύνολο
των προβλημάτων οδηγεί τελικά στη στήριξη της μιας ή της άλλης διαχειριστικής
λύσης - χαρακτηριστικές είναι οι κατά καιρούς τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ και
όμορων δυνάμεων σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
Το ΚΚΕ προβάλλει την ανάγκη να αντιπαλευτεί ο αστικός χωροταξικός
σχεδιασμός στο σύνολό του, με κριτήριο το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Ο
χωροταξικός σχεδιασμός προς όφελος του λαού απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό
δρόμο ανάπτυξης, όπου η γη και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν
κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό
σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με κίνητρο τη διευρυνόμενη ικανοποίηση των
λαϊκών αναγκών.
Για αυτό κάθε βήμα διεκδίκησης, κάθε αγώνας πρέπει να συμβάλει στη
συγκέντρωση δυνάμεων για την σύγκρουση με την εξουσία της άρχουσας τάξης και
την ΕΕ που τη στηρίζει. Σε αυτή την κατεύθυνση σημειώθηκε ο σημαντικός ρόλος
που διαδραματίζουν οι Λαϊκές Επιτροπές τόσο για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων
ανακούφισης των εργαζομένων όσο και για την οργάνωση της πάλης ενάντια στα
μονοπώλια και τον καπιταλισμό για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των
λαϊκών οικογενειών.
Παραθέτουμε ολόκληρη την εισήγηση της Εύης Γεωργιάδου:
«Φίλες και φίλοι, σ/φες και σ/φοι,
Συνήθως όταν ακούμε όρους όπως χρήση γης, χωροταξικό και
ρυθμιστικό σχέδιο και άλλα παρόμοια, τους συσχετίζουμε με ζητήματα που αφορούν
τους ειδικούς.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Στην πραγματικότητα, πίσω από τους τεχνοκρατικούς, επιστημονικούς
όρους κρύβονται πολιτικές, δράσεις, αποφάσεις, που επηρεάζουν άμεσα τη ζωή μας
και τη ζωή των παιδιών μας, τη ζωή κάθε λαϊκού ανθρώπου.
Ας σκεφτούμε ορισμένες πλευρές, όπως:
·
Τις πλημμύρες του περασμένου Οκτώβρη με
τις τεράστιες ζημιές ιδιαίτερα στη Δυτική Αττική αλλά και εδώ στην περιοχή της
Νέας Φιλαδέλφειας, τις πρόσφατες ζημιές πριν ένα μήνα στη Νέα Χαλκηδόνα μετά
την ισχυρή βροχόπτωση ή τις παλαιότερες το 1994 όπου το ρέμα του Ποδονίφτη υπερχείλισε
παρασύροντας στο θάνατο 17 ανθρώπους προκαλώντας τεράστιες καταστροφές
·
Ας σκεφτούμε, τις πυρκαγιές που κάθε
καλοκαίρι κατακαίνε τα δάση, όπως αυτές σε Πεντέλη και Πάρνηθα, που απειλούν το
περιβάλλον και την ασφάλειά μας
·
Ή το ζήτημα των σχεδίων για την
κατασκευή νέου γηπέδου της ΑΕΚ και το θέμα του Άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας.
Αυτά και άλλα πολλά, είναι ζητήματα που αφορούν στην
καθημερινότητά μας, αφορούν τη ζωή και την υγεία μας, αλλά και πολλές άλλες
πλευρές της ζωής μας όπως οι αθλητικές δραστηριότητες, και σχετίζονται με αυτό
που λέμε χωροταξικό σχεδιασμό, δηλαδή με το σχέδιο για το τι θα κατασκευαστεί,
που και με τι όρους μέσα σε ένα συγκεκριμένο χώρο.
Αυτό που έχει σημασία είναι με βάση ποια ταξικά συμφέροντα θα
προσεγγίσουμε το ζήτημα.
Και σε αυτό το πλαίσιο, να αναρωτηθούμε:
·
Ποιος σχεδιάζει τις χρήσεις γης και τις
υποδομές σε κάθε χώρο;
·
Προς όφελος ποιου;
·
Ποια είναι τα κριτήρια και ποιες ανάγκες έρχεται να ικανοποιήσει κάθε
σχεδιασμός, κάθε ρύθμιση και οργάνωση του κοινωνικού χώρου;
·
Τελικά, συνυπολογίζοντας όλα τα
παραπάνω, υπάρχει σχεδιασμός που να μπορεί να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τον
μεγαλοεπιχειρηματία και τον εργαζόμενο, τον κάτοικο της Νέας Φιλαδέλφειας και
της Εκάλης, τον φτωχό και τον πλούσιο;
Τα διλήμματα που τίθενται κάθε φορά μπροστά σε κάθε επιμέρους
πλευρά που σχετίζεται με το χωροταξικό σχεδιασμό, δείχνουν ότι δεν υπάρχουν
ταξικά ουδέτερες λύσεις. Δεν υπάρχουν
λύσεις που ωφελούν και το κεφάλαιο και τα λαϊκά στρώματα.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα αν δούμε λίγο πιο συγκεκριμένα ορισμένα
ζητήματα.
Ο Χωροταξικός σχεδιασμός
σχετίζεται το τι, πότε και που θα οικοδομηθεί.
Αν για παράδειγμα σε μια περιοχή θα γίνουν σχολεία, μονάδες
υγείας, αθλητικές και πολιτιστικές εγκαταστάσεις, εγκαταστάσεις αναψυχής,
δρόμοι και πλατείες, πάρκιν κ.λπ., αν θα κατασκευαστούν απαραίτητα
αντιπλημμυρικά έργα ή αν αντίθετα θα προταχτούν άλλα έργα.
Με το Χωροταξικό σχεδιασμό
σχετίζεται το πού θα κατασκευαστεί κάθε υποδομή.
Σε ποια περιοχή, τι αποστάσεις θα υπάρχουν;
Σε τι απόσταση από τα σπίτια θα βρίσκονται μια σειρά
δραστηριότητες επικίνδυνες για την υγεία, όπως χώροι διαχείρισης απορριμμάτων,
κεραίες κινητής τηλεφωνίας και εγκαταστάσεις υψηλής τάσης; Τι αποστάσεις
ασφαλείας θα υπάρχουν μεταξύ βιομηχανιών-βιοτεχνιών ή άλλων δραστηριοτήτων,
όπως τα βενζινάδικα, από τα σπίτια και τα σχολεία, για αποφυγή ατυχήματος με
κίνδυνο για τη δημόσια ασφάλεια;
Θα υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, χώροι πράσινου, για άθληση, αναψυχή ή
καταφυγή για παράδειγμα σε περίπτωση σεισμού;
Θα είναι προσβάσιμη κάθε υποδομή για όλους; ή θα πληρώνει
πανάκριβα ο λαός για να αθληθεί, να ψυχαγωγηθεί, να απολαύσει ένα πολιτιστικό
έργο;
Θα δοθούν άδειες για μεγάλα εμπορικά κέντρα ή μόνο για μικρομάγαζα;
Επίσης, πόσο πυκνή θα είναι η δόμηση? Ο Δήμος Ν.Φιλαδέλφειας, για
παράδειγμα, είναι μια ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη περιοχή, με περίπου 10000
άτομα ανά τετρ. χλμ., πολύ κοντά στο μέσο όρο της Περιφερειακής Ενότητας του
Κεντρικού Τομέα Αθηνών.
Με το χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό σχετίζονται επίσης και
οι όροι με τους οποίους θα κατασκευαστούν και θα λειτουργούν οι υποδομές και οι
εγκαταστάσεις.
Δηλ. τι προδιαγραφές ασφαλείας θα έχουν? γενικά και ειδικότερα σε
περίπτωση σεισμού?
Ξέρουμε ότι η χώρα παραμένει στην ουσία αθωράκιστη απέναντι σε ένα μεγάλο σεισμό, την ώρα που είναι η
πιο σεισμογενής χώρα στην Ευρώπη και η 6η παγκόσμια, την ώρα που έχουν υπάρξει
καταστροφικοί σεισμοί στο παρελθόν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του
σεισμού του Σεπτέμβρη του 1999. Όλοι θυμόμαστε τον
τραγικό θάνατο 7 ατόμων στο σεισμό αυτό από την κατάρρευση της πολυκατοικίας
στην οδό Πίνδου στη νέα Φιλαδέλφεια. Είναι γνωστό ότι από τα 4 περίπου εκατομμύρια των κτηρίων
της χώρας, ένα ποσοστό της τάξης του 80% χτίστηκαν πριν το 1985. Δηλαδή, η
πλειοψηφία των κτηρίων έχει χτιστεί είτε χωρίς αντισεισμικό κανονισμό (πριν το
1959), είτε με ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό (1960 - 1985).
Και φυσικά, οι όροι δόμησης και η ποιότητα
των κατασκευών δεν αφορούν μόνο στην αντισεισμική προστασία, αλλά γενικότερα
στους όρους λειτουργίας, ασφάλειας και προστασίας του περιβάλλοντος, είτε
αναφερόμαστε σε χώρους εργασίας, είτε και σε άλλες υποδομές. Η
εμπορευματοποίηση υπηρεσιών, ο στόχος για φθηνή εργατική δύναμη και η
διασφάλιση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων οδηγεί στο να μη τηρούνται ούτε καν
οι προβλέψεις της νομοθεσίας για την ασφάλεια εργαζόμενων και κατοίκων και την
προστασία του περιβάλλοντος. Τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα και οι
επαγγελματικές ασθένειες που θερίζουν, η ρύπανση του περιβάλλοντος που μας
δηλητηριάζει, όπως για παράδειγμα η ρύπανση του Ασωπού, οι τεράστιοι κίνδυνοι
για την ασφάλεια σε χώρους όπως παιδικές χαρές, σχολεία και άλλους δημόσιους
χώρους, είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα της σημερινής κατάστασης.
Συγχρόνως, το αστικό κράτος, κινούμενο
στην ίδια κατεύθυνση, αφήνει σκόπιμα κενά στη νομοθεσία, όπως η μη ύπαρξη
αποδεκτών κριτηρίων για της αποστάσεις ασφαλείας μεταξύ διαφορετικών
δραστηριοτήτων, ενώ όλες αυτές οι πλευρές επιδεινώνονται με νέες πρόσφατες
νομοθετικές ρυθμίσεις. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους για όλα τα σχετικά
ζητήματα είναι εικονικοί, οι απαραίτητοι έλεγχοι δεν γίνονται και όποιοι
γίνονται δεν οδηγούν στο να πληρώσουν οι πραγματικοί υπεύθυνοι.
Σήμερα,
οι μεγάλες επιχειρήσεις που καθορίζουν την οικονομική ζωή έχουν ανάγκη από μεγάλα
επενδυτικά σχέδια, γιατί έχουν τεράστια κεφάλαια που αναζητούν κερδοφόρα
τοποθέτηση. Και αυτά τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια οδηγούν σε αντίστοιχη
προσαρμογή του χωροταξικού σχεδιασμού. Απαιτούν αλλαγές στους όρους δόμησης και στις χρήσεις γης τελείως διαφορετικές
απ’ αυτές που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Ένα μεγάλο
πάρκο προσφέρει συνήθως μικρές δυνατότητες για κερδοφορία, ενώ η δόμηση των
ελεύθερων χώρων με εγκαταστάσεις, ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα, το μετατρέπει σε
χρυσωρυχείο, που φυσικά είναι εκμεταλλεύσιμο μόνο απ’ το μεγάλο κεφάλαιο. Αυτός
είναι και ο λόγος για τον οποίο ξεφυτρώνουν «σαν μανιτάρια» σ’ ολόκληρη την
Αττική και γενικότερα τη χώρα τέτοιες μεγάλες εγκαταστάσεις, αντικαθιστώντας
όλους τους ελεύθερους χώρους, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι κάτοικοι και οι ανάγκες τους.
Τα δημόσια έργα που προωθούνται, δεν σχεδιάζονται και δεν
υλοποιούνται με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Κριτήριο επιλογής
και σχεδιασμού των έργων είναι οι ανάγκες των μονοπωλίων. Έργα απαραίτητα για
τις λαϊκές ανάγκες, δεν προωθούνται γιατί δεν έχουν ικανοποιητική κερδοφορία.
Ταυτόχρονα, τα όποια έργα κατασκευάζονται γίνονται με όρους ΣΔΙΤ και συμβάσεων παραχώρησης στους
μονοπωλιακούς ομίλους και έτσι τα πληρώνουμε διπλά και τριπλά σαν φορολογούμενοι
και σαν χρήστες, με άθλιες συνθήκες εργασίας και αμοιβής για τους εργαζόμενους
οικοδόμους και τεχνικούς στα έργα αυτά.
Η σημερινή κατάσταση την οποία
βιώνουμε επιβεβαιώνει ότι ο σημερινός χωροταξικός σχεδιασμός υπηρετεί τα
μονοπώλια και όχι τις λαϊκές ανάγκες.
Σε τελευταία ανάλυση, όποια πλευρά και αν πάρουμε, είτε τις
ελλείψεις σε έργα αναγκαία για το λαό, είτε τα προβλήματα από την άναρχη και
πυκνή δόμηση, την έλλειψη ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου, είτε τους
κινδύνους που προκύπτουν για την υγεία και ασφάλεια εργαζομένων και κατοίκων
από την ανεξέλεγκτη λειτουργία επιχειρήσεων και τους όρους δόμησης των
κατασκευών, η αιτία είναι η ίδια. Είναι το κυνήγι του κέρδους για τους ομίλους.
Δεν πρόκειται για τεχνοκρατικό πρόβλημα κακού σχεδιασμού, ή έλλειψης κριτηρίων.
Γι΄ αυτό και προσεγγίζοντας το θέμα του χωροταξικού σχεδιασμού,
δεν πρέπει να εγκλωβιστούμε σε μια λαθεμένη και άσφαιρη κριτική που προτάσσει
γενικά την αντίληψη του ότι «πρέπει να
γίνουν έργα», ότι «δεν υπάρχει σχέδιο», ή εστιάζει το πρόβλημα σε τεχνοκρατικές
αδυναμίες.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό.
Στο πλαίσιο των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ο χωροταξικός
σχεδιασμός εντάσσεται και υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς και της
κερδοφορίας του κεφαλαίου και των μονοπωλιακών ομίλων. Γι’ αυτό και δένεται με
τη γενικότερη τάση της εμπορευματοποίησης της γης, με τις αναδιαρθρώσεις και
ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται στα πλαίσια της ΕΕ.
Σήμερα, η ανάγκη του μονοπωλιακού κεφαλαίου για αναζήτηση νέων
τομέων επιχειρηματικής δράσης με υψηλή κερδοφορία, επιβάλλει την κατάργηση του
όποιου πλαισίου είχε διαμορφωθεί στο παρελθόν για την προστασία του
περιβάλλοντος και την αλλαγή χρήσεων γης που δεν είναι συμβατές με την
επιχειρηματικότητα.
Από τη σκοπιά αυτή, βασικοί στόχοι και άξονες της πολιτικής της
άρχουσας τάξης και των κομμάτων της στα θέματα του χωροταξικού σχεδιασμού και
της πολιτικής γης είναι:
· η διεύρυνση της ατομικής
ιδιοκτησίας στη γη, παράλληλα με τη συγκέντρωση και οργάνωση της
ιδιοκτησίας αυτής σε μεγάλες καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις
· η προώθηση της εμπορευματοποίησης
και εκείνου του τμήματος της γης που
ανήκει άμεσα ή έμμεσα στο δημόσιο,
αλλά και μια σειρά εγκαταστάσεις υποδομών και παραγωγής (δασικές εκτάσεις,
περιουσίες δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων, λιμάνια, αεροδρόμια,
επιχειρήσεις ύδρευσης)
· η κατάργηση των όποιων
περιορισμών υπήρχαν στις αλλαγές
χρήσεων γης και η άμεση συνάρτηση των τελευταίων με τα επενδυτικά σχέδια
των μονοπωλιακών ομίλων
· η αλλαγή της διοικητικής
διαίρεσης της χώρας, με προοπτική τη διαμόρφωση πιο μεγάλων διοικητικών
δομών, οι οποίες – μεταξύ άλλων - θα
διευκολύνουν τη διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε κρίσιμους τομείς, όπως
οι μεταφορές, η ενέργεια, οι υποδομές, ο τουρισμός κλπ.
· η διαμόρφωση πεδίων επιχειρηματικής δραστηριότητας γύρω από
υπηρεσίες που παρέχονταν απ’ το κράτος (π.χ. ελεγκτές δόμησης).
Η άρχουσα τάξη και η κυβερνήσεις της, προωθούν αυτούς τους στόχους
μέσα από ένα σύνολο νομοθετικών και άλλων παρεμβάσεων, μέσα στις οποίες περιλαμβάνονται το ΕΣΠΑ και η τελευταία εκδοχή
του το ΣΕΣ (Σύμφωνο Εταιρικής Σχέσης), το νομοθετικό πλαίσιο για τα δημόσια
έργα, τα αυθαίρετα, την έκδοση αδειών και γενικότερα την υλοποίηση των τεχνικών
έργων, την απελευθέρωση τομέων όπως η ενέργεια, το νομοθετικό πλαίσιο για το Κτηματολόγιο,
η νομοθεσία σχετικά με τη δασική
πολιτική, τη χρήση των αιγιαλών και φυσικά, τα Χωροταξικά
Σχέδια. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις συγκροτούν ένα ενιαίο πλαίσιο πολιτικής της
άρχουσας τάξης και της ΕΕ και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστούν από το εργατικό
και λαϊκό κίνημα.
Ο αστικός χωροταξικός σχεδιασμός αντανακλά
και το γενικότερο αναπτυξιακό σχέδιο της άρχουσας τάξης για τη χώρα. Οι βασικοί
άξονες του τελευταίου αφορούν στην αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της
χώρας για την ανάδειξή της σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας και εμπορευμάτων,
τον τουρισμό, και την εκμετάλλευση εγχώριων ορυκτών πόρων. Σ’
αυτά τα πλαίσια, η επόμενη μέρα της
Αττικής αποτελεί την εξειδίκευση αυτού του γενικού στόχου. Εκτός από το
ρόλο της ως διοικητικού και οικονομικού κέντρου, η Αττική προορίζεται να
αποτελέσει τον κατεξοχήν κόμβο συνδυασμένης μεταφοράς εμπορευμάτων και
διαχείρισής τους, βασικό ναυτιλιακό κέντρο, ενώ προκρίνεται και η περαιτέρω
ανάδειξή της ως τουριστικού προορισμού πολυτελείας.
Το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο για την Αττική
που ψηφίστηκε από την προηγούμενη Βουλή, ευθυγραμμίζεται με αυτές τις
προτεραιότητες ανάπτυξης για το μεγάλο κεφάλαιο.
Ο συγκεκριμένος αστικός σχεδιασμός για την
Αττική μπορεί να βοηθήσει στην επιτάχυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Ωστόσο,
η ανάπτυξη αυτή δε θα οδηγήσει στον παράδεισο της λαϊκής ευημερίας. Η ανάγκη φθηνής εργατικής δύναμης
παραμένει και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, απ' την οποία οι
εργαζόμενοι δεν πρέπει να προσδοκούν ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των
τελευταίων ετών.
Στην πραγματικότητα, στην περιοχή της
Αττικής η εφαρμογή του νέου Ρυθμιστικού θα οδηγήσει σε νέα επιβάρυνση του
βιοτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων.
Μια σειρά από αναγκαία έργα, απαραίτητα για τις λαϊκές ανάγκες,
δεν προωθούνται. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα έργα αντιπλημμυρικής
προστασίας, αντισεισμικής θωράκισης των κτηρίων, στέγασης δημόσιων υγειονομικών
και εκπαιδευτικών υπηρεσιών, τα οποία υποχρηματοδοτούνται συστηματικά.
Οι ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων της
Αττικής για φθηνή, ασφαλή κατοικία, με εύκολη πρόσβαση θυσιάζονται στο βωμό
αστικών αναπλάσεων που στοχεύουν σε μια Αττική οικονομικό και τραπεζικό κέντρο.
Οι υποδομές κατασκευάζονται με ΣΔΙΤ και
συμβάσεις παραχώρησης που μεταφράζονται σε τεράστια κέρδη για τους ομίλους και
πανάκριβα εισιτήρια για τους εργαζόμενους.
Στα μεταφορικά έργα, οι προτεραιότητες ανάπτυξής τους γίνονται με γνώμονα την εξυπηρέτηση της
Αθήνας - διαμετακομιστικό κέντρο, και όχι τα
απαραίτητα για τη διασφάλιση φθηνής, ασφαλούς, ποιοτικής μετακίνησης.
Προωθείται η ιδιωτικοποίηση των τελευταίων
μεγάλων ελεύθερων χώρων της Αττικής στο κατασκευαστικό κεφάλαιο, για να
κατασκευαστούν τουριστικές υποδομές και εγκαταστάσεις για τη διακίνηση
εμπορευμάτων, καταδικάζοντας σε απόλυτη αδυναμία κάλυψης στοιχειωδών αναγκών, όπως
διασφάλισης του μικροκλίματος, χώρους λαϊκού αθλητισμού και αναψυχής, χώρους υποδοχής σε περίπτωση σεισμού κ.λπ.
Οι προβλέψεις του ΡΣΑ για την
περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας, καθώς και το αναπτυξιακό
πρόγραμμα του Δήμου που εγκρίθηκε πρόσφατα κατά πλειοψηφία από το Δημοτικό
συμβούλιο, επιβεβαιώνουν όσα προαναφέραμε.
Ανοίγει ο δρόμος για να παραχωρηθεί με συνοπτικές διαδικασίες δασική και δημόσια γη για τα επενδυτικά σχέδια
επιχειρηματικών ομίλων για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ενώ, την ίδια στιγμή δεν
υπάρχει κανένα συγκεκριμένο αναλυτικό κρατικό σχέδιο για τη δημιουργία υποδομών
για τις ζωτικές ανάγκες των κατοίκων της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας. Καμία συγκεκριμένη δέσμευση και κατεύθυνση της κυβέρνησης για έργα αντισεισμικής θωράκισης. Για μέτρα
πυροπροστασίας, για αντιπλημμυρικά έργα, για την αξιοποίηση ελεύθερων χώρων, με
διατήρηση του πράσινου και υποδομές πολιτισμού και αναψυχής.
Η επόμενη μέρα για την
αναμόρφωση της Φιλαδέλφειας θα καθοριστεί με γνώμονα το ποσοστό κέρδους συγκεκριμένων
ομίλων και όχι με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες. Και σε αυτή την αντιλαϊκή επιλογή είναι συνυπεύθυνες η
προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση, η Περιφέρεια και η πλειοψηφία του
δημοτικού συμβουλίου.
Έτσι, προχωρά σήμερα η
παραχώρηση του χώρου του παλιού γηπέδου ποδοσφαίρου «Νίκος Γκούμας» και του
γηπέδου μπάσκετ «Γ. Μόσχος» της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, στην εταιρεία Δικέφαλος –
Κατασκευαστική ΑΕ. Οι πραγματικοί φίλοι της ΑΕΚ έχουν ήδη
εμπειρία σχετικά με τη δράση προηγούμενων επιχειρηματιών-σωτήρων μετά την
κατεδάφιση του γηπέδου, που οδήγησαν τελικά την Ομάδα στη Γ’ Εθνική.
Διαφωνούμε με το συγκεκριμένο
επενδυτικό σχέδιο του νέου γηπέδου. Θεωρούμε πως η αξιοποίηση αθλητικών χώρων
δεν πρέπει να ανήκει σε επιχειρηματικούς ομίλους που ανοίγουν και κλείνουν τις
πόρτες των γηπέδων ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Προτάσσουμε τις ανάγκες
υποδομών όλων των τμημάτων της ερασιτεχνικής ΑΕΚ, αλλά και γενικότερα τις
ανάγκες άθλησης της νεολαίας της ευρύτερης περιοχής που δεν περιορίζονται στο
ποδόσφαιρο. Συνυπολογίζουμε επίσης τις υπόλοιπες οξυμένες ανάγκες των κατοίκων,
όπως την ανάγκη για κατασκευή νέου σύγχρονου σχολείου στον Έσπερο, στο Φουγάρο,
απ΄τον ΟΣΚ. Σε αυτό το χώρο με βάση τα νέα επενδυτικά σχέδια αναμένεται να
εξοριστούν ορισμένες υποδομές των υπόλοιπων τμημάτων της ερασιτεχνικής ΑΕΚ.
Την ίδια ώρα, η νέα
περιφερειάρχης κ. Δουρου δεν έχει ακόμα αναμορφώσει τον προϋπολογισμό της
προηγούμενης αρχής που προέβλεπε κονδύλι 20 εκ. ευρώ για τη στήριξη επενδυτικών
σχεδίων του ομίλου Μελισσανίδη, ενώ η νέα κυβέρνηση δεν δεσμεύεται για άμεση
κατάργηση των προβλέψεων του Ρυθμιστικού σχεδίου για τη Φιλαδέλφεια.
Αντίστοιχα, προκλητική είναι η
μεθόδευση για κατάργηση στην πράξη του δασικού χαρακτήρα του Άλσους που
αποτελεί ένα αναντικατάστατο πνεύμονα όχι μόνο για τη Φιλαδέλφεια, αλλά για την
ευρύτερη περιοχή. Οι συνέπειες για την υγεία και τις συνθήκες ζωής των κατοίκων
αν συρρικνωθεί αυτός ο ανεκτίμητος φυσικός πόρος είναι μεγάλες και προφανείς. Η
μεθόδευση της αλλαγής του χαρακτήρα του άλσους δεν είναι καινούργια. Τα προηγούμενα
βήματα έγιναν με τη σταδιακή εγκατάλειψη της συντήρησης και της προστασίας του
απ΄τις προηγούμενες κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές. Η πρόσφατη
απόρριψη από τη Γενική διεύθυνση Δασών της χρηματοδότησης του δήμου για
ανάπλαση και συντήρηση του Άλσους, φωτίζει τους πραγματικούς στόχους των
μονοπωλιακών ομίλων και του αστικού κράτους που τους υπηρετεί.
Η προσπάθεια εκφοβισμού όσων
αντιστέκονται από ομάδα τραμπούκων που κρύβονται πίσω από το μανδύα των φίλων
της ΑΕΚ, συμπληρώνει την εικόνα. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει
εξαγγείλει καμία ουσιαστική πρωτοβουλία για την αποκατάσταση του ενιαίου
δασικού χαρακτήρα του Άλσους. Ούτε βέβαια για να κριθούν διατηρητέα τα ιστορικά
κτήρια της Μπριτάνια και της βαμβακουργίας που μαζί με το άλσος και την ιστορία
της ΑΕΚ, αποτελούν την ιστορική πολιτιστική ταυτότητα αυτής της σημαντικής
προσφυγικής περιοχής.
Φίλες και φίλοι, σ/φες και σ/φοι,
Η ανάγκη των
μονοπωλίων για θωράκιση της κερδοφορίας τους, γεννά την αντιλαϊκή πολιτική, από
τους μισθούς μέχρι τις χρήσεις γης, απαιτεί μέτρα φθηνότερης εργατικής δύναμης και μέτρα διευκόλυνσης των
επενδυτικών σχεδίων των μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτόν το χαρακτήρα του χωροταξικού σχεδιασμού συνειδητά συγκαλύπτουν ορισμένες
πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που εμφανίζονταν να αμφισβητούν
αποσπασματικά ορισμένες επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων, χωρίς να
αντιπαλεύουν την αιτία που τις παράγει και
χωρίς να δεσμεύονται για την κατάργησή του συνολικού αντιλαϊκού πλαισίου,
τώρα που ανέλαβαν την κυβερνητική διαχείριση.
Προωθούν μια λογική που λέει ότι τάχα μπορεί να υπάρχει μια
πολιτική χωροταξίας που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες, χωρίς να θίγει τα
καπιταλιστικά συμφέροντα.
Η απάντηση του κινήματος δεν μπορεί να
δοθεί με κάλπικες ή αποσπασματικές μάχες που συσκοτίζουν τον πραγματικό
αντίπαλο.
Δεν θα διαλέξουμε ποια από τις ανάγκες μας θα θυσιάσουμε, για να
προχωρήσουν τα κερδοφόρα επενδυτικά σχέδια των διαφόρων επιχειρηματικών ομίλων.
Χρειαζόμαστε και αθλητικούς χώρους,
και σύγχρονα σχολεία, και εγκαταστάσεις δωρεάν πρόσβασης σε πολιτιστικές
δραστηριότητες, και πράσινο για την υγεία μας, και έργα αντισεισμικής θωράκισης
για την ασφάλειά μας.
Θα αντιπαλέψουμε το σύνολο
του αντιλαϊκού χωροταξικού πλαισίου και όχι ορισμένες επιμέρους πλευρές του.
Με αφετηρία και την αντίθεση στο
συγκεκριμένο επενδυτικό σχέδιο για τη Ν.Φιλαδέφλεια, την πάλη για την πλήρη,
ουσιαστική κατάργηση του συνολικού αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου για τις
χρήσεις γης, των ευρωπαϊκών οδηγιών που προωθούν χρήσεις γης προς όφελος των
ομίλων, στους αιγιαλούς, στα δάση, στους ελεύθερους χώρους, στη χωροταξία, στα
μεγάλα έργα, μονόδρομος για το λαϊκό κίνημα είναι η συγκέντρωση δυνάμεων για
την αποφασιστική σύγκρουση με την εξουσία της άρχουσας τάξης και την ΕΕ που τη
στηρίζει.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ούτε μπορεί, ούτε
καν δεσμεύεται ότι θα καταργήσει το σημερινό αντιλαϊκό πλαίσιο.
Η θέση του ΚΚΕ ξεκινά από τον πολιτικό - οικονομικό χαρακτήρα του
χωροταξικού σχεδιασμού, για ν’ αναδείξει την αναγκαιότητα αλλαγής στο επίπεδο
της εξουσίας, για να προωθηθεί χωροταξικός σχεδιασμός προς όφελος του λαού. Η
κεντρική μας τοποθέτηση είναι ότι ο
χωροταξικός σχεδιασμός προς όφελος του λαού απαιτεί ένα ριζικά διαφορετικό
δρόμο ανάπτυξης, όπου η γη και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν
κοινωνική ιδιοκτησία και η παραγωγή θα αναπτύσσεται με κεντρικό επιστημονικό
σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, με κίνητρο τη διευρυνόμενη ικανοποίηση των
λαϊκών αναγκών. Σ’ έναν τέτοιο ριζικά διαφορετικό τρόπο παραγωγής και
κοινωνικής ανάπτυξης, ο χωροταξικός σχεδιασμός θα υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον,
θα αποτελεί τη «χωρική έκφραση» του οικονομικού κεντρικού σχεδίου προς όφελος
των λαϊκών αναγκών. Θα μπορεί να εκπληρώνει στόχους που σε συνθήκες
καπιταλισμού είναι αλληλοαποκλειόμενοι και γι’ αυτό εμφανίζονται από την
άρχουσα τάξη ως αντιφατικοί: προστασία
του φυσικού περιβάλλοντος, ισόρροπη ανάπτυξη των κλάδων της οικονομίας και των
περιοχών της χώρας, φιλολαϊκή αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, φιλολαϊκή
αξιοποίηση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας με αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες,
με ταυτόχρονη αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του συνόλου των εργαζόμενων.
Σε τέτοιες συνθήκες, ο χωροταξικός σχεδιασμός θα μπορεί να
εξασφαλίζει επαρκείς, ασφαλείς, ευρύχωρες, κατάλληλες λαϊκές κατοικίες,
επαρκείς υποδομές κοινής ωφέλειας (π.χ. αντιπλημμυρική και αντιπυρική
προστασία, αντισεισμική θωράκιση, υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών κ.ά.),
νοσοκομεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ελεύθερους χώρους, που να καλύπτουν το
σύνολο των αναγκών του λαού, γρήγορες, φθηνές και ασφαλείς μεταφορές για τους
εργαζόμενους στον τόπο εργασίας και αναψυχής, πραγματική πρόσβαση στη θάλασσα
και στους ορεινούς όγκους για ανάπαυση, ασφαλή κτήρια και υποδομές των
εργασιακών χώρων. Τα απαραίτητα έργα για την υλοποίηση των αναγκών αυτών θα
σχεδιάζονται και θα κατασκευάζονται από τον ενιαίο κρατικό φορέα κατασκευών
που, απαλλαγμένος από το κυνήγι του κέρδους, θα μπορεί να διασφαλίζει
μεγιστοποίηση της ποιότητας, ελαχιστοποίηση της δαπάνης εργατικής δύναμης και
πρώτων υλών και σχεδιασμό των έργων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.
Για να ανοίξει ο δρόμος για αυτή την ελπιδοφόρα προοπτική πρέπει
όλοι να συμβάλουμε στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Γι΄αυτό σας καλούμε να
βαδίσετε μαζί μας μέσα από τα σωματεία σας, μέσα από τις λαϊκές επιτροπές
αγώνα, για να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις. Χωρίς οργάνωση και αγώνα
δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Η αναμονή και η υποχώρηση θα μας πάει απ΄το κακό
στο χειρότερο. Έλατε μαζί μας στο δρόμο της ρήξης, της σύγκρουσης με τον
πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και την ΕΕ.»