Τοποθέτηση της Λαϊκής Συσπείρωσης Φιλαδέλφειας – Χαλκηδόνας για το «Σύμφωνο των
Δημάρχων για το Κλίμα και την Ενέργεια»
[25/5/16]
Η θέσπισή του αποτέλεσε προτεραιότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο πλαίσιο
της «αντιμετώπισης της κλιματικής
αλλαγής» και εντάσσεται σε μια συνολικότερη πολιτική με άξονα την
κερδοφορία των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και βασικές της πλευρές την
ιδιωτικοποίηση του τομέα της ενέργειας, τη διευκόλυνση του κεφαλαίου να
επενδύσει με όρους υψηλής κερδοφορίας στον τομέα, ειδικότερα, των ανανεώσιμων
πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), το εμπόριο
των ρύπων, την «πράσινη φορολογία» και, ειδικότερα για την περίπτωση του
«Συμφώνου», την απόκρυψη της ευθύνης του κεφαλαίου για την υποβάθμιση του
περιβάλλοντος από την παραγωγή ενέργειας παράλληλα με την ενοχοποίηση των
εργαζομένων ως συνυπεύθυνων, δήθεν, για την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική.
Όλα τα μεγάλα
προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι σε παγκόσμιο, σε εθνικό και σε
περιφερειακό επίπεδο δεν είναι αποτέλεσμα έλλειψης τεχνικών γνώσεων ή
υποκειμενικής ανικανότητας. Είναι αντίθετα, αποτέλεσμα της ίδιας της φύσης του καπιταλιστικού συστήματος, που
κεντρικός άξονας όλων των επιμέρους πολιτικών του, με όποιον τρόπο κι αν
εμφανίζονται αυτές, είναι η εξυπηρέτηση
των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.
Η διαπίστωση αυτή αφορά
φυσικά και την Ευρωπαϊκή Ένωση: Τα ευρωενωσιακά μονοπώλια, τα κεντρικά θεσμικά
της όργανα, τα κρατικά όργανα εξουσίας της αστικής τάξης στα κράτη μέλη. Δεν
υπάρχει Οδηγία, δεν υπάρχει Κανονισμός, δεν υπάρχει Απόφαση, δεν υπάρχει
Πράσινη ή Λευκή Βίβλος, και στα
ζητήματα Ενέργειας/Περιβάλλοντος που
δεν υπηρετούν τις βασικές αρχές του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και μάλιστα
με τη σύμφωνη κατά κανόνα γνώμη, ενίοτε και με την ενεργό συμβολή ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και «Πρασίνων».
Στη φύση, επίσης, του
εκμεταλλευτικού συστήματος είναι, όχι μόνο να δημιουργεί τα σοβαρά
περιβαλλοντικά προβλήματα, ειδικότερα αυτά που σχετίζονται με την παραγωγή και
διαχείριση της ενέργειας (μια και εντοπιζόμαστε σ’ αυτά), αλλά και να μεγαλώνει πάρα πέρα τα κέρδη του
επενδύοντος πάνω σ’ αυτά. Η εφαρμογή της «πράσινης οικονομίας» έχει ήδη χαρακτηριστικά
παραδείγματα.
Ιδιαίτερα στη περίοδο
της οικονομικής κρίσης, η ΕΕ με τις αστικές κυβερνήσεις διαμορφώνουν κίνητρα
επενδύσεων στον τομέα της ενέργειας και του περιβάλλοντος, κίνητρα εισαγωγής
και αξιοποίησης νέων τεχνολογιών με
κριτήριο όχι να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά τα περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά να δοθεί νέα ώθηση στην καπιταλιστική
ανάπτυξη. Για να διασφαλιστεί αυτή η κρατική χρηματοδότηση των μονοπωλιακών
ομίλων γύρω από τη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο ο
εργαζόμενος-φορολογούμενος. Ταυτόχρονα, τα «πράσινα προϊόντα» παράγονται με τις
γνωστές «μαύρες» εργασιακές σχέσεις της προσωρινής
απασχόλησης και του ελαστικού ωραρίου.
Για του λόγου το
αληθές:
1.
Η εισήγηση σας
για το «Σύμφωνο» βρίθει από διατυπώσεις που προσπαθούν να περάσουν τη
«συνευθύνη» των λαϊκών στρωμάτων, όπως: «το
80% της κατανάλωσης ενέργειας και των εκπομπών CO2 συνδέονται
με την αστική δραστηριότητα».
·
Αποκρύπτοντας ότι για
την κλιματική αλλαγή ευθύνεται ο
καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής στο πλαίσιο του οποίου διαμορφώνεται το, κερδοφόρο
για το κεφάλαιο, σύστημα παραγωγής και διανομής των καυσίμων και της ενέργειας
και προώθησης, με κάθε μέσο, των προϊόντων της αυτοκινητοβιομηχανίας.
·
Ακόμα αποσιωπάτε
ότι είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης οι καταστάσεις που
χαρακτηρίζονται από τη χαμηλή ενεργειακή συμπεριφορά των κτιρίων, την έλλειψη
«υποδομών ανάσας» στα αστικά κέντρα και τις πόλεις, η διαμόρφωση συνθηκών κυκλοφοριακής
συμφόρησης, αφού έτσι εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα της οικονομικής
ολιγαρχίας.
2.
Στην ενθουσιώδη
χαιρετισμό «Εμείς οι Δήμαρχοι ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΜΕ» (την πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εντάξει
τον μετριασμό και την προσαρμογή … και να ενισχύσει περαιτέρω τις συνέργειες
με άλλες συναφείς πολιτικές και
πρωτοβουλίες της ΕΕ) εμείς αντιτάσσουμε πρώτα και κύρια την αντίθεσή μας απέναντι
στην Ε.Ε. και την πολιτική υπέρ των μονοπολίων. Ξεσκεπάζουμε κάθε προσπάθεια εγκλωβισμού των εργαζομένων σε
μηχανισμούς και προγράμματα συνδιαχείρισης
της περιβαλλοντικής κρίσης, αποκαλύπτουμε την γενεσιουργό αιτία της, που
δεν είναι ούτε κάποια «μοντέλα ανάπτυξης», ούτε κάποιες «νεοφιλελεύθερες
πολιτικές». Είναι η ίδια η εξουσία των μονοπωλίων που την γεννά, την αναπαράγει
και την οξύνει στο δρόμο για όλο και μεγαλύτερα κέρδη.
3.
Στην έκκληση «Εμείς οι Δήμαρχοι καλούμε» (τα Ευρωπαϊκά
Θεσμικά Οργανα και τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της Ε.Ε. να ενισχύσουν με «μηχανισμούς χρηματοδότησης» και άλλα
μέσα τα Σχέδια Δράσης των τοπικών αρχών), αντιτάσσουμε το κάλεσμα προς την
εργατική τάξη, όλα τα λαϊκά στρώματα, να
παλέψουν για την ικανοποίηση των δικών τους αναγκών. Κόντρα στα συμφέροντα
του μεγάλου κεφαλαίου που επιδεινώνει τους όρους διαβίωσής τους μέσα από την
εργασιακή εκμετάλλευση, μέσα από την υποβαθμισμένη παιδεία, υγεία, πρόνοια που
όμως ακριβοπληρώνουν, αλλά και μέσα από την καταστροφή του περιβάλλοντος στις
πόλεις και στην ύπαιθρο.