Χαιρετισμός της Γωγώς Ιμσιρίδου*
Καππαδόκες, Σμυρνιοί, Πολίτες, Αϊβαλιώτες, τοπωνύμια περιοχών ή χωριών άρχισαν να φανερώνονται από τους συνυποψήφιους, κάτι πολύ λογικό, αφού η Νέα Φιλαδέλφεια είναι μία πόλη που δημιουργήθηκε αμιγώς από πρόσφυγες.
Η ιστορία της οικογένειάς μου έχει τις ρίζες της στην περιοχή Καρς του Καυκάσου. Μία περιοχή που ανήκε στη Ρωσία και στη συνέχεια στη Σοβιετική Ένωση, όπου κατά τη διάρκεια του Τουρκοσοβιετικού πολέμου του 1917-18, τα σύνορα άλλαξαν κι η περιοχή πέρασε στην Τουρκία. Η μετακίνηση στην Ελλάδα ήταν αναγκαστική, όμως δεν υπήρχαν απώλειες ανθρώπινων ζωών. Δεν είχε αρχίσει ακόμα η συστηματική εξόντωση του ποντιακού ελληνισμού με σφαγές, εκτοπισμούς και πορείες θανάτου. Η εξόντωση, που στόχο δεν είχε μόνο την εξαφάνιση του χριστιανικού στοιχείου, αλλά και την εξαφάνιση ενός προοδευτικού πληθυσμού, εμπόδιο στη δημιουργία του νέου κοσμικού κράτους της Τουρκίας, δομημένου σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά αστικά κράτη της εποχής.
Ο απλός τουρκικός λαός ωστόσο, όπως τότε βοήθησε πολύ με κάθε μέσο τους για αιώνες γείτονές του, έτσι και σήμερα αγκαλιάζει τους επισκέπτες που θέλουν να βρεθούν στα πατρογονικά εδάφη, ανοίγει τα σπίτια του για να γνωρίσουν οι νέοι άνθρωποι τον τόπο καταγωγής τους.
Κανένας πρόσφυγας δεν αφήνει αναίτια τον τόπο του. Οι πρόγονοί μας δεν έπαψαν ποτέ να αποκαλούν τα μέρη που άφησαν πίσω τους «η Πατρίδα»: «Στην Πατρίδα τα λιβάδια μας τώρα θα είναι καταπράσινα», «στην Πατρίδα, μετά τον δεκαπενταύγουστο έμπαινε ο χειμώνας». Με κάθε μέσο, τα χρόνια που ακολούθησαν, προσπάθησαν να διατηρήσουν τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμά, μέσα από την ίδρυση συλλόγων και φορέων, όπως απρόσκοπτα από το 1978 συμβάλλει σε αυτό, ο Σύλλογος Ποντίων Νέας Φιλαδέλφειας «Δημήτριος Υψηλάντης».
Την 19η Μαΐου, θυμόμαστε. Θυμόμαστε και τιμούμε τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους αναίτια, σε πολιτικά παιχνίδια και ανταγωνισμούς συμφερόντων των αστικών τάξεων που δυστυχώς ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να παίζονται.
Στηρίζουμε τη διεκδίκηση για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Τιμούμε τους πρόσφυγες από όποιο σημείο του πλανήτη κι αν προέρχονται, με τη σκέψη, την υπόσχεση και την προσπάθεια, να σταματήσει εδώ, η χειρότερη μορφή υποχρεωτικής μετακίνησης πληθυσμών.
*Η Γωγώ Ιμσιρίδου είναι πόντια στην καταγωγή. Εργάζεται στα Φωτογραφικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη και είναι Πρόεδρος του Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων του Μουσείου Μπενάκη. Είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος.