Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη.
Και από τους αγρότες αλλά και γιατί μετά τους φοιτητές, τους Γιατρούς, τους Δασκάλους, τους Πανεπιστημιακούς τη Θεσσαλονίκης, έφαγε άλλο ένα χαστούκι από τους κομμουνιστές και τις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αυτή τη φορά στην ΑΔΕΔΥ, το φυσά και δεν κρυώνει.
Για αυτό και έχει λυσσάξει η αντι ΚΚΕ επίθεση με κάθε τρόπο, σε κάθε επίπεδο, με ακραίο παράδειγμα τη διαβίβαση στη Βουλή δικογραφίας για την άρση ασυλίας του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ύστερα από μήνυση του γνωστού φασίστα Κωνσταντίνου Πλεύρη με συκοφαντίες για τα οικονομικά του Κόμματος. Που όλοι έχετε και προσωπική αντίληψη πως τα μαζεύουμε.
Έχουμε βεβαίως και ορισμένες περιπτώσεις που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, όπου η μοναξιά σε συνδυασμό με την η αντί -ΚΚΕ τύφλωση οδηγεί στην αυτογελοιοποιηση.
Αναφέρομαι στο γνωστό ξυνισμένο πιάτο της «συνεργασίας του ΚΚΕ με τη ΝΔ» που σε τοπική εκδοχή επιχειρούν να ξανασερβίρουν αυτές τις ημέρες (και μέρες που βρήκανε, με μπλόκα, ΑΔΕΔΥ κτλ…) διάφορα λαγωνικά – πες καλύτερα ραν ταν πλάν- της δημοσιογραφίας και από κοντά τρολ του διαδικτύου κ ορισμένα ναυάγια της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού.
Το πρόβλημά τους; Ότι η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ τοποθετούνται με βάση την πολιτική τους και δεν «προσαρμόζονται», ούτε «αθροίζονται». Κατά συνέπεια δεν είμαστε αξιοποιήσιμοι στις προσπάθειες ξεπλύματος της σοσιαλδημοκρατίας για τη δημιουργία ενός νέου δήθεν «προοδευτικού» πόλου από ρετάλια του ΣΥΡΙΖΑ ή την αναπαλαίωση του ΠΑΣΟΚ.
Και δεν αναφερόμαστε σε αστειότητες που ακούστηκαν και υπονοούν ότι ή θα πρέπει να υπάρχουν πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων για ορισμένες θέσεις στο Δήμο και το Δημόσιο ή το ΚΚΕ θα πρέπει να παρέχει άδειες ασκήσεως επαγγέλματος.
Το σύνθημα έδωσε ο Ραν ταν Πλάν του «Δεκελείας» που ανακάλυψε «παιχνίδι» και «προνομιακές σχέσεις» διοίκησης Τομπούλογλου και ΚΚΕ γιατί προτάθηκε και εκλέχθηκε στο ΔΣ του Π.Π.Ι.Ε.Δ εκπρόσωπος του τοπικού παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και ο αναπληρωτής του. Ξέρουμε ότι έχει αλλεργία σε ότι σηματοδοτεί η Εθνική Αντίσταση και ιδιαίτερα ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού.
Με την ίδια λογική όταν στο δεύτερο δίχρονο της Διοίκησης Βούρου εκλέχθηκε στο ΔΣ του ΠΠΙΕΔ ο ΓΓ του Πανελλήνιου Μουσικού Συνδέσμου με πρόταση της Λαϊκής Συσπείρωσης αυτό έγινε γιατί υπήρχε πάλι συμπαιγνία;
Την πάσα βέβαια έκανε -πολύ βολικά- ο Χάρης Τομπούλογλου με την ανάρτησή του.
Κατανοητό, όλοι θα ήθελαν ένα ΚΚΕ στα δικά τους μέτρα. Εδώ η αστική τάξη είχε καταφέρει, για να φτιάξει ΚΚΕ στα μέτρα της, επί Μεταξά να στήσει δική της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Μανιαδάκης να εκδώσει δικό του Ριζοσπάστη!
Βέβαια η εξέλιξη στο ΠΠΙΕΔ έδειξε πόσο κενή και κάλπικη είναι η ψευτοαντιπαράθεση για το ποιος είναι ο δημοκράτης και ποιος έχει τη μεγαλύτερη σχέση με την ΧΑ: αυτός που βάζει στο ψηφοδέλτιό του υποψήφιο του Κασιδιάρη ή αυτός που προτείνει στο ΔΣ του ΠΠΙΕΔ την τέως δικαστή που έβγαλε τους ομοϊδεάτες του. Και είναι πραγματικά αστείο να θέλουν ορισμένοι αυτό το θέμα να λυθεί το παραπάνω δια ψηφοφορίας και με την ψήφο της ΛΑΣΥ.
Και καλά για ορισμένους, είναι φυσικό όσο προχωρά η ηλικία να αδυνατίζει η μνήμη – και η κρίση.
Αλλά στην περίπτωση του κ. Τζέλη που μίλησε για "ατόπημα της ΛΑΣΥ", τι να πούμε που δεν είναι σε κάποια προχωρημένη ηλικία; Σοβαρά τώρα δεν θυμάστε πότε και που κατατέθηκε η πρόταση της ΛΑΣΥ για την εκπροσώπηση της ΠΕΑΕΑ, ως φορέα, και όχι ως αντιπολίτευση, γιατί εμείς πάντα φορείς προτείνουμε; Δεν θυμάστε, πότε κατατέθηκε και που;
Και την καταθέσαμε εκεί που καταθέτουμε ανοικτά τις προτάσεις μας στο ίδιο το Δημοτικό Συμβούλιο
Τώρα αν κάποιοι ξύνονται για να βρουν συμπράξεις, συγκλίσεις και συναινέσεις, δεν είναι δύσκολο: και στο Συνέδριο της ΚΕΔΕ μπορούν να δούνε τα χάλια που ψηφίζονται. Αλλά τους παραπέμπουμε και στα πρακτικά των συνεδριάσεων, ιδιαίτερα για κομβικά θέματα όπως οι προϋπολογισμοί, η ανταποδοτικότητα, το τεχνικό πρόγραμμα, η ανάπλαση του Άλσους, οι ενεργειακές κοινότητες, οι αναπτυξιακοί οργανισμοί, οι εργασιακές σχέσεις στο Δήμο κτλ.
Αν δεν έχουν χρόνο, μπορούν απλά να κοιταχτούν στον καθρέπτη..
Το γεγονός παραμένει ότι η όξυνση της λαϊκής οργής συνοδεύεται από την προσπάθεια της αστικής τάξης να την εγκλωβίσει σε νέο δίπολο, ανάμεσα στην αμαρτωλή ΝΔ και την εκφυλισμένη σοσιαλδημοκρατία με όλες της τις εκφράσεις, αξιοποιώντας παράλληλα και τα υπόλοιπα λεγόμενα, υποτιθέμενα αντισυστημικά κόμματα που εμφανίζονται και χάνονται σαν μανιτάρια, που μιλούν για δικαιοσύνη και κάθαρση, σε ένα σύστημα που νομιμοποιεί την καπιταλιστική κλεψιά, αδικία και τη σαπίλα.
Ο στρατηγικός αντίπαλος της αστικής τάξης είναι το ΚΚΕ, που παλεύει με όλες του τις δυνάμεις σε κάθε δήμο, χωριό, τόπο δουλειάς για την οργάνωση της πάλης του λαού, για τον δρόμο του σοσιαλισμού,