Η λακκούβα και ο λάκκος
Άρθρο του Νίκου Σερετάκη που δημοσιεύθηκε στην "Αναζήτηση" 5/2019
Στη γειτονιά μου στη συμβολή 40 εκκλησιών και Αλεξανδρείας, χάσκει μια ευμεγέθης λακκούβα στο οδόστρωμα, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή σχολιασμού μιας και πρόκειται για το γνωστό έργο ασφαλτοστρώσεων που έγινε όπως-όπως για να προλάβουμε τις κάλπες, διαλύθηκε με την πρώτη κακοκαιρία και ξαναφτιάχτηκε για να δούμε αυτή την τρύπα 2 μήνες μετά.
Θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τον προβληματισμό για την ανάγκη να έχουν οι δήμοι πλήρως στελεχωμένες υπηρεσίες ώστε να πραγματοποιούν όλα τα έργα με αυτεπιστασία, με κριτήριο την ασφάλεια και την ικανοποίηση των αναγκών και όχι το κέρδος του εργολάβου. Θα έδινε μια αφορμή να αναρωτηθούμε για το δρόμο ιδιωτικοποίησης του πρασίνου και άλλων υπηρεσιών που διεύρυνε η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, ακολουθώντας στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ που τρίβουν τα χέρια τους .
Η λακκούβα της γειτονιάς αν και ορατή συνιστά ασφαλώς κίνδυνο για τα πάσης φύσεως τροχοφόρα.
Ωστόσο υπάρχει και ένας άλλος λάκκος, λιγότερο ορατός αλλά πολύ πιο επικίνδυνος για τα λαϊκά στρώματα, τους ανθρώπους του μόχθου που πασχίζουν να κρατήσουν όρθια τα σπιτικά και τις οικογένειές τους μέσα σε μια λαίλαπα αντιλαϊκών μέτρων που δε λέει να κοπάσει.
Είναι ο λάκκος των πλαστών διλημμάτων που έντεχνα για άλλη μια φορά σκάβουν στο δρόμο προς την κάλπη οι πολιτικές δυνάμεις του κατεστημένου και οι τοπικοί εκφραστές τους. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ που από κοινού ψήφισαν μνημόνια, που μαζί χειροκροτούνε την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, που που ανταλλάσουν στελέχη όπως οι έμποροι τις επιταγές, που πίνουν νερό στο όνομα της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας και στιγματίζουν ως παθογένειες ότι θυμίζει εργατική κατάκτηση και λαϊκό δικαίωμα καμώνονται τώρα τους ορκισμένους αντιπάλους.
Ανεβάζουν τους τόνους και ελπίζουν ότι πίσω από τον κουρνιαχτό θα κρυφτεί το πόσο απελπιστικά μοιάζουν – και στις θέσεις και στα πρόσωπα. Ποιός θα φανταζόταν για παράδειγμα ότι για να εκλέξεις υπουργό του Σαμαρά θα πρέπει να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ…
Ο αγώνας όμως είναι σικέ, και την επαύριο θα συνεχίσουν όλοι μαζί να κάνουν ότι και χτες: να τα βρίσκουν ενάντια στην εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία.
Τα ίδια και χειρότερα σε τοπικό επίπεδο. Οι θέσεις τους περιγράφουν ένα Δήμο-επιχείρηση που με “έξυπνο” τρόπο θα χαρατσώνει τους δημότες-πελάτες. Για την επιχειρηματικότητα στη διαχείριση σκουπιδιών συμμετέχει στο INTEREG η δημοτική αρχή του ΣΥΡΙΖΑ, επιχείρηση θέλει στα σκουπίδια και ο “ανεξάρτητος” Κωνσταντινίδης. Ζήτω τα ΣΔΙΤ -δηλαδή εγγυημένα κέρδη για τους ιδιώτες- αναφωνούν όλοι μαζί. Ένας ένας ξεμυτίζει και βάζει στο κάδρο και ένα χώρο για “αξιοποίηση”. Την τιμητική τους έχουν το συγκρότημα των ΚΑΤΤΕΕ, ο προσφυγικός συνοικισμός, οι χρήσεις γης στην πόλη.
Βασιλόπουλος, Βούρος, Τομπούλογλου τα δίνουν όλα να πείσουν πως τους χωρίζει άβυσσος.. Οι οι “ηθικοί” και οι “διαπλεκόμενοι”, τα εντός της πόλης επιχειρηματικά συμφέροντα κόντρα στα εκτός της πόλης επιχειρηματικά συμφέροντα και πάει λέγοντας. Τόσο μεγάλη η απόσταση που όλοι τους αγωνιούν να αφήσουν την αίσθηση πως έχουν και κάποιον από την οικογένεια του άλλου, Και όλοι μαζί ψάχνουν “γήπεδο” για να πετάξουν τη μπάλα στην εξέδρα. Το γνωστό παραμύθι των δύο κόσμων σε μικρογραφία.
Από κοντά κι οι άλλοι συνδυασμοί των δυνάμεων του κατεστημένου διαλαλούν πως είναι πρόθυμοι για “συναινέσεις” και “συνεργασίες”, συμπληρώνοντας την εικόνα για τα παζάρια που έχει βουίξει η πόλη. Είτε εμφανίζονται ως «νέοι» και «άφθαρτοι» είτε πλασάρονται ως «δοκιμασμένοι» και «ικανοί» - είναι πλήρως «εξαρτημένοι» από την αντιλαϊκή πολιτική.
Ο λάκκος είναι βαθύς, όμως υπάρχει πείρα που δεν πρέπει να πεταχτεί. Να μην λησμονήσουμε πως το “στις 26 εμείς ψηφίζουμε – στις 27 αυτοί φεύγουν” έγινε στις 26 εγκλωβιζόμαστε και στις 27 φέρνουν και άλλους στο σβέρκο μας.
Ας γυρίσουμε επιτέλους την πλάτη στη λογική του «μικρότερου κακού», η οποία αποδεδειγμένα κάθε φορά οδηγεί στο μεγαλύτερο. Ας πούμε φτάνει πια σε Δημοτικές Αρχές απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής. Που έχουν “ευαγγέλιο” τις κατευθύνσεις της ΕΕ και βαφτίζουν «κόστος» τις ανάγκες του λαού.
Με την ψήφο στη Λαϊκή Συσπείρωση ροκανίζουμε τα τοπικά στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής.
Δυναμώνει η διεκδίκηση για κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει τις ανάγκες κόντρα στη λογική του Δήμου- φοροεισπράκτορα. Μπαίνει φραγμός σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς για πρώτη κατοικία και μικρομάγαζα.
Βάζουμε μπροστά τις επείγουσες ανάγκες σε αντισεισμική θωράκιση και ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία. Ενάντια σε κάθε μορφή επιχειρηματικής εκμετάλλευσης του Άλσους. Κανένα δημοτικό ακίνητο στο υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων. Απαντάμε στην απαράδεκτη εικόνα στα νηπιαγωγεία, σε κάθε ιδέα για κατακερματισμό ή έξωση των ΕΠΑΛ.
Δε σκορπάμε την ψήφο μας σε ψηφοδέλτια μιας χρήσεως. Μόνο η ψήφος στη Λαϊκή Συσπείρωση θα πιστωθεί στη διεκδίκηση για κοινωνικά δικαιώματα για όλους και όχι ευκαιρίες για όποιον προλάβει. Για σταθερή εργασία για όλους με δικαιώματα. Για δωρεάν πρόσβαση στην παιδεία, την υγεία, τον αθλητισμό. Για Δήμο στο πλευρό των εργαζομένων, των διανομέων των νέων παιδιών στην εστίαση και όχι των μεγαλοεργοδοτών.
Όλοι όσοι μοιραζόμαστε την αγωνία για το θα αλλάξουμε τα πράγματα να κάνουμε ένα θαρρετό βήμα μπροστά προσπερνώντας το λάκκο. Να πάψουμε να αναζητούμε διαφορές ανάμεσα στους εκλεκτούς του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ.
Να συναντηθούμε στην κάλπη, κάνοντας την πραγματική διαφορά. Με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στην Ευρωβουλή, το γαρύφαλο της Λαϊκής Συσπείρωσης σε Δήμο και Περιφέρεια!