Στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση αποκάλυψης της τιμητικής πλακέτας που τοποθέτησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας για τον αγωνιστή της ΕΑΜικής αντίστασης και θρυλικό ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Σπύρο Κοντούλη, ο Νϊκος Σερετάκης, Δημοτικό Σϋμβουλος Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας, επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σημείωσε:
«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Υπάρχουν ορισμένες μορφές λαϊκών αγωνιστών που το πέρασμά τους από τη ζωή χαράζεται βαθιά στην συλλογική μνήμη. Παιδιά του λαού που πάλεψαν με αυταπάρνηση, αθόρυβα, μαζί με χιλιάδες άλλους ανώνυμους αγωνιστές για να κινηθεί ο τροχός της κοινωνικής εξέλιξης προς τα εμπρός.
Είναι εκείνοι που τους έλαχε η ευθύνη να σηκώσουν και να διαιωνίσουν με το όνομά τους την προσφορά και τη θυσία όλων όσων μαζί τους πορεύθηκαν ως δημιουργοί της ιστορίας. Που θα απαντούσαν σεμνά με τα λόγια του ποιητή της Ρωμιοσύνης
Κι όχι να πείτε που `κανα
και τίποτα σπουδαίο,
μόνο που πόνεσα μαζί σας
κι ονειρεύτηκα μαζί σας.
Μια τέτοια μορφή είναι ο Σπύρος Κοντούλης τον οποίο τιμάμε σήμερα.
Γεννήθηκε το 1915 σε προσφυγική οικογένεια, από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1931 στην Άμυνα Πειραιώς και το 1935 παίρνει μεταγραφή στην ομάδα που αγαπούσε την ΑΕΚ
Με την ΑΕΚ κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ελλάδας το 1939 και το 1940, το πρωτάθλημα Αθηνών το 1940 το κύπελλο Ελλάδας το 1939. Με την φανέλα της Εθνικής αγωνίστηκε τρεις φορές στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938.
Το 1940 πολεμά στο Αλβανικό μέτωπο και τραυματίζεται. Στη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής οργανώνεται και αναπτύσσει έντονη αντιστασιακή δράση, όπως και τα άλλα δύο αδέρφια του, μέσα από το ΕΑΜ και την Ένωση Ελλήνων Αθλητών. Συμμετείχε στα γεγονότα της άνοιξης του 1942 όταν ο αγώνας μεταξύ Παναθηναϊκού και ΑΕΚ μετατράπηκε σε οργισμένη διαδήλωση εξ αιτίας της άρνησης να διατεθούν τα έσοδα για τους φυματικούς αθλητές που βρίσκονταν στο Σωτηρία σε συνδυασμό με τον ορισμό ως διαιτητή αξιωματικού των δυνάμεων κατοχής.
Ο Σπύρος Κοντούλης πέφτει στα χέρια των κατοχικών αρχών τον Απρίλη του 1944 και μεταφέρεται στη Μέρλιν και στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Εκεί βρίσκεται για μικρό διάστημα συγκρατούμενος με τον γνωστό Φιλαδελφιώτη κομμουνιστή Φίκο Λεοντίδη, ο οποίος στην κατοχή υπήρξε γραμματέας του 8ου Τομέα της ΕΠΟΝ που έδρασε σε Νέα Φιλαδέλφεια – Ιωνία- Ηράκλειο, ο μεγαλύτερος τομέα της ΕΠΟΝ στην απελευθέρωση, αλλά και ιδρυτικό μέλος του τμήματος μπάσκετ - βόλεϊ της ΑΕΚ – ΕΠΟΝ.
Τον Ιούνιο του 1944, οδηγείται με άλλους αγωνιστές στην Καισαριανή για εκτέλεση, και σκοτώνεται από τους Γερμανούς στην απόπειρα που κάνει να αποδράσει. Ο αδερφός του Βασίλης είχε ήδη εκτελεστεί νωρίτερα, ενώ ο Γιάννης μετά την απελευθέρωση γνωρίζει τη φρίκη της Μακρονήσου μαζί με δεκάδες χιλιάδες άλλους αγωνιστές.
Φίλες και φίλοι
Ο Κοντούλης ανήκει σε μια μεγάλη οικογένεια ποδοσφαιριστών της ΑΕΚ της δεκαετίας του 30 που συνδέθηκαν με τα βάσανα, τις ελπίδες, τα ιδανικά και τους αγώνες του λαού μας. Βίωσαν τη Μεταξική δικτατορία, τον πόλεμο, την πείνα, την κατοχή, τη φρίκη του ναζισμού αλλά και την ανάταση της ΕΑΜικής αντίστασης που ενέπνευσε και καθοδήγησε το ΚΚΕ. Μπορούμε να ενδεικτικά να αναφέρουμε τον Μαρόπουλο, τον Παπαγεωργίου, τον Καψή, τον Δελαβίνια, τον Χριστοδούλου, τον Τζανετή, τον Μάγειρα, αλλά και το Στέλιο Σεραφείδη που μεγάλωσε σε οικογένεια αντιστασιακών και διωγμένων. Ο Σπύρος Κοντούλης ενσάρκωσε τις ιδιότητες του κορυφαίου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ και της Εθνικής, του σεμνού αγωνιστή της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του τιμημένου νεκρού των αγώνων του λαού μας. Στο πρόσωπό του τιμούμε όλους όσους μοιράστηκαν τις αξίες και τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκε, αλλά και τους αθλητές, τους φιλάθλους, τους νέους που βαδίζουν στα χνάρια τους, για το δίκιο του λαού, ενάντια στην αδικία και την εκμετάλλευση, για να ανθρωπεύσει ο άνθρωπος».